Just Bored {& Chiara}{NW}

Daar liep ze dan, net toegelaten tot The Abandoned. Waarom ze zich in gods naam voor die groep had aangemeld wist ze niet, vlaag van verstandsverbijstering. Misschien deed het idee van het behoren tot een groep haar iets, maar misschien ook niet. Ze was in iedergeval terecht verbannen, daar kon niemand wat op inbrengen, ze had nou eenmaal erge dingen gedaan waarvoor ze nooit meer in een echte Tribe terecht zou kunnen komen. Gelukkig had ze daar ook geen behoefte aan, andere wolven die samen een een Tribe sterk stonden. Waarom had ze ooit in dat sprookje gelooft? Ze had erge dingen gedaan, die zij niet eens als erg beschouwde, maar als je keek naar wat de Tribes als "erg" beschouwden dan had ze inderdaad behoorlijke fouten gemaakt. Ze had anderen op een vreselijke wijze gedood en er ijzig om gelachen. Ze had meer gedaan, maar ze had geen zin om eraan te denken, ze was er eigenlijk best trots op. De wolven die ze vermoord waren had ze gewoon vrijwillig uitgekozen, ze had getraind en zin om te vechten, érge zin om te vechten. En toen ze eenmaal het bloed van een soortgenoot had zien vloeien kon ze niet meer stoppen. Die bloeddorst was er overigens nog steeds, elke dag, bij iedere wolf die ze tegenkwam. En ze was daar trots op..

~ Beetje vaag maar ik hoop dat je er wat mee kunt.